مي خواهم از سرچشمه ي عشق بنويسم . ميخواهم از قامت دلرباي مهدي بنويسم اما بايد چيزي بنويسم كه با انتظار هم معني باشد.
شبها نشستم كنار باغچه و درد خود را پنهاني به گل گفتم تا جوابي از او بشنوم اما ناله ام اين اجازه را از من سلب كرد و نگذاشت با گل؛ گلي كه يك جا نشسته نه غمي دارد و نه غصه اي در ميان بگذارم.
ابا صالح
پشت پرده پنهاني؛اين درست .
از درد دل خلايق با خبري؛اين درست؛آيا از اين هم باخبري كه كي مي آيي و سفره ي دلهارا به كوچه پس كوچه هاي مكه باز ميكني و عاشقان كوي مهرت را بيدار ميكني ؟
مهدي جان انتظارت لحظه اي آرام خوابيدن را از همه گرفته وفقط نام توورد زبانهاست .
مهدي جان روزي را كه بايد ببينم مي آيداما دلها را مي شكند و مي رود.
اباصالح آن جمعه كه مي گويند كجاست؟و كدام ماه است كه در آن طلوع مي كني؟
آيا ماه ماه فروردين است كه فرد فرد ملت را شاد كني؟
آيا ماه ماه ارديبهشت است كه همه راوارد بهشت كني؟
آيا ماه ماه خرداد است كه در امتحان الهي قبول شويم؟
آيا ماه ماه تير است كه بيايي و نگذاري مثل غروب تيره شويم؟
آيا ماه ماه مرداد است كه بيايي و نگذاري در امتحان الهي مردود شويم؟
آيا ماه ماه شهريور است كه توبه و بازگشت داشته باشيم؟
آيا ماه ماه مهر است كه بيايي و درس جديدي را آغاز كنيم؟
آيا ماه ماه آبان است كه بيايي ومارامثل خورشيد تابان كني؟
آيا ماه ماه آذر است كه بيايي تا آزرده خاطر نشويم؟
آياماه ماه دي است كه ديروزمان را به فرداهاي روشن بسپاريم؟
آيا ماه ماه بهمن است كه پيروزي خون بر شمشير دوباره تكرار شود؟
آخر ماه است و آن اسفند
مولايم
بگو آخر ماه را چه بگويم ؟
مهدي جان لااقل يك كلمه هم تو بگو ماهها را شمردم اما در آخرين ماه ماندم پس ميگويم.
ماه اسفند آخر ماه است؛ آيا در اين ماه آخر است كه طلوع تو از مشرق مكه آخر دنياي فاني را نشان ميدهد؟ كوچه پس كوچه هارا عطر آگين كرده و دلم را به سوي غربت هدايت ميكنم وناله اش را به آسمان مي رسانم و مي گويم
اباصالح باز آي كه همه منتظريم
دل نوشته اين حقير تقديم دلهاي منتظرتان
(راز يك نگاه)